กฎสากลของการไปเที่ยวนั้น ค่าใช้จ่ายหลักๆก็อยู่ที่ค่าเดินทาง ค่ากิน และค่าที่พัก หากลดส่วนใดไปได้ก็ทำให้ประหยัดได้เยอะขึ้น อยู่ได้นานขึ้น และไปได้ไกลขึ้น สำหรับญี่ปุ่นแล้ว อาหารการกินอร่อยๆมีให้เลือกสรรมากมายตั้งแต่ราคาร้อยกว่าเยน ไปจนถึงหลักหมื่นเยน แต่ผมงบน้อย ขอแนะนำอาหารหลักร้อย(เยน) แล้วกัน อาหารที่ผมมักจะทานประทังชีวิตบ่อยๆก็หนีไม่พ้นข้าวปั้นสามเหลี่ยมหรือโอนิงิริ เพราะราคาถูก หาซื้อได้ตามร้านสะดวกซื้อ พกติดตัวไปทานระหว่างทาง ไว้เป็นอาหารรองท้อง หรืออาหารมื้อหลักก็ได้ จะเปิดทานที่ไหนก็ไม่เลอะเทอะ โอนิงิริแบบดังเดิมนั้น จะเป็นข้างปั้นสามเหลี่ยมแบบธรรมดา (ข้าวเปล่าๆปั้นเป็นสามเหลี่ยมอ้วนๆ ไม่สอดไส้อะไรเลย) นอกจากนั้นก็จะมีโอนิงิริแบบสอดไส้ต่างๆ เช่น บ๊วย ปลาแซลมอนย่างเกลือ(เศษเสี้ยวหนึ่ง) หรือบางทีก็คาดไว้ด้วยสาหร่ายแผ่นเดียว ซึ่งคนญี่ปุ่นเขาทานอย่างนั้นจริงๆ เป็นอาหารที่เรียบง่าย ซึ่งผมชื่นชมในความเรียบง่ายและนับถือมากครับ
แต่ในขณะเดียวกัน สำหรับคนบริโภคเนื้อเป็นหลักอย่างผม โอนิงิริช่างเป็นอาหารที่ทำให้ผมสะเทือนใจในบางที(สำหรับคนที่อินกับรสชาติอาหารญี่ปุ่นแท้ๆก็อย่าดราม่าใส่ผมเลยนะ) เพราะสำหรับผม ผมรู้สึกว่า การไม่มีเนื้อในมื้ออาหารก็เหมือนยังไม่ได้ทานอะไรเลย ไม่รู้จะมีใครเป็นเหมือนผมบ้างหรือเปล่า ในเวลาที่ผมต้องการเนื้อออออออออ (แต่กระเป๋าตังค์แฟ่บ) ผมจะมองหาตัวช่วย ซึ่งจะสามารถสนองความต้องการเนื้อของผมได้อยู่หมัดเลยทีเดียวเชียวครับ สิ่งนั้นก็คือ แท่น แท่น แท๊น “ร้านข้าวหน้าเนื้อ” นั่นเองครับ เพราะรสชาติที่อร่อยถูกปากคนไทยเพราะได้เนื้อเน้นๆ แถมยังมีรสชาติเข้มข้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเนื้อวัวที่นำไปเคี่ยวในน้ำซุปหวานๆจากหอมหัวใหญ่ ที่ราดลงบนข้าวญี่ปุ่นนุ่มๆเหนียวๆเม็ดอ้วนๆร้อนๆอัดแน่นเต็มชาม นี่มันสวรรค์บนดินชัดๆ
ข้าวหน้าเนื้อกลายเป็นอาหารจานโปรดของผมไปโดยไม่รู้ตัว จนบางทีผมก็แอบคิดว่า ถ้าข้าวหน้าเนื้อมีขายทุกที่ พกไปทานที่ไปไหนก็ได้ (แบบไม่ต้องไปเดินตระเวนหาแถวสถานีรถไฟ) คงจะดีไม่น้อยเลยทีเดียว และแล้ว วันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ความฝันของผมก็เป็นจริง
สนนราคาอยู่ที่อันละ 150 เยน (รวมภาษี) เวลาซื้อสามารถขอให้พนักงานอุ่นไมโครเวฟให้ได้ด้วยนะครับ อากาศหนาวๆ ท้องหิวๆ กับข้าวหน้าเนื้ออุ่นๆหอมๆในมือเรา เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม คิดแล้วคงฟินน่าดูเลยนะครับ
นี่เป็นนิมิตหมายที่ดี ที่อีกหน่อย คงจะมีโอนิงิริแบบใหม่ๆ ออกมาให้ได้เลือกทานเลือกชิมกันเรื่อยๆ ไม่แน่ว่าอีกหน่อย อาจจะมีโอนิงิริพรีเมี่ยมสำหรับคนรายได้น้อยแต่รสนิยมสูงอย่างโอนิงิริไส้เนื้อวากิวมาให้ได้ลิ้มรสเป็นบุญปากกันก็เป็นได้ (ฝันไปรึเปล่า) แถมอีกหน่อยแล้วกัน กับสิ่งที่เป็นประเด็นฮอตยอดฮิตในตอนนี้ เรื่องที่ชาวญี่ปุ่นปวดหัวกับนักท่องเที่ยวเอเชียด้วยกัน ถึงกับมีคนญี่ปุ่นเอ่ยปากว่า “เพื่อนเราไม่น่ารักอีกต่อไปแล้ว” ฟังแล้วก็น่าใจหายนะครับ แต่ผมว่า ยังไม่สายเกินไปที่จะช่วยกันแก้ไข เลยอยากจะแชร์เรื่องมารยาทในการกินของคนญี่ปุ่นมา ณ ที่นี้อีกทีหนึ่ง คือชาวญี่ปุ่นเนี่ย ถึงจะเร่งรีบ แต่เขาก็จะไม่เดินกินนะครับ การเดินกินถือว่าเสียมารยาทเอามากๆ (ตอนแรกที่รู้เรื่องนี้ ผมนี่ตกใจเอามากๆเลย เพราะผมนี่แหละ เดินกัดโอนิงิริกลางสถานีโตเกียวเลย) ไม่รู้ถือว่าไม่ผิด แต่พอรู้แล้วก็ปรับปรุงตัวครับ ส่วนถังขยะในที่สาธารณะนั้นค่อนข้างจะหายากมากๆ ยังไงถ้ามีขยะ ก็เก็บไปทิ้งที่ๆพักแล้วกันนะครับ เข้าเมืองตาหลิ่วก็หลิ่วตาตาม มาช่วยกันรักษาภาพลักษณ์ที่ดีของชาวไทย ให้กลับมาเป็น “นักท่องเที่ยวที่น่ารัก” ในสายตาชาวญี่ปุ่นด้วยกันนะครับ
ขอขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก Lawson Japan, Yoshinoya Japan, kk-yoshidaya.co.jp และ hatenablog.com