** เพราะทุก ๆ 5 ปี พวกเขาจะได้เจอกันแค่ครั้งเดียว เพราะฉะนั้นทุกเดทเขาจะต้องทำให้เธอมีความสุขที่สุด ” Tomorrow I Will Date With Yesterday’s You ” สร้างจากนิยายชื่อดังที่ฮิตโดนใจหนุ่มสาวทั่วญี่ปุ่น เรื่องราวของ ทาคาโตชิ (โซตะ ฟุคุชิ ) นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ตกหลุมรักสาวสวยลึกลับ บนรถไฟเขาตามจีบเธอจนรู้ว่าเธอชื่อ เอมิ ( นานะ โคมัตสึ ) พวกเขาตกลงจะเดทกัน 30 วัน และในวันสุดท้าย เมื่อทาคาโตชิสารภาพรักกับเธอ เขาถึงรู้ว่าความรักของพวกเขาไม่มีวันเป็นไปได้ เพราะโลกของพวกเขาคือโลกคู่ขนานที่ทุก ๆ 5 ปี เวลาจะมาบรรจบ ทาคาโตชิและเอมิจะได้เจอกันแค่ 1 ครั้ง ใน 5 ปี และทุกครั้งที่พวกเขาได้พบกัน เวลาของทาคาโตชิจะเดินไปข้างหน้าแต่เวลาของเอมิกลับลดอายุเธอลง เรื่อย ๆ … แต่ถึงแบบนั้นพวกเขาก็ตัดสินใจจะกลับมาเจอกันอีกทุก ๆ 5 ปี **
เจอกันครั้งแรกรถไฟเออิซัง (Eizan-Densha)
รถไฟเออิซัง เรียกกันทั่วไปว่า เอย์เดน (Eiden) โดยเริ่มต้นจากสถานีเดมะจิยานางิ (Demachiyanagi-Eki) ในเขตซังเกียว (Sankyo-Ku) จังหวัดเกียวโต (Kyoto) มีสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง อาทิเช่น วัดคุรามะ (Kurama), ศาลเจ้าคิบุเนะ (Kibune), ภูเขาฮิเอย์ (Hiei) ซึ่งฉากที่เห็นตัวละครอยู่ภายในรถที่กำลังวิ่งนั้น ถ่ายทำโดยการใช้ตัวรถที่เช่ามาวางไว้นิ่งๆ บริเวณลานวางตู้สินค้า แล้วใช้ทีมงานช่วยกันเขย่าตัวรถให้เหมือนรถกำลังแล่น ส่วนทิวทัศน์ภายนอกหน้าต่าง รวมทั้งความเร็วของรถไฟ, แสงที่ตกกระทบนั้นถ่ายทำโดยใช้เทคนิคพิเศษ (ฉากหลังกรีนสกรีน) ที่คำนวณมาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
ที่นัดพบสถานีทาคาระกะอิเคะ (Takaragaike)
ในกรณีที่นั่งรถไฟสายเออิซัง (Eizan Line) จะอยู่ถัดจากสถานีเทะมะจิยานางิ (Demachiyanagi-eki) ไป 6 สถานี และเป็นสถานีที่ใช้เปลี่ยนรถไฟสายคุรามะ (Kurama Line) ที่นี่จะไม่มีนายสถานีประจำการอยู่ เมื่อลงสถานีนี้จะพบกับฉากสารภาพ “รักครั้งแรก” ซึ่งฉากนี้จะมีนักแสดงประกอบราวๆ 50 คนร่วมถ่ายทำด้วย
สวนสาธารณะทาคาระกะอิเคะ (Takaragaike Park)
สวนสาธารณะที่มีแอ่งน้ำอยู่ใจกลาง เยื้องไปทางทิศใต้ของย่านมัตสึงาซากิ, นิชิยามะ, ฮิงาชิยามะ จะมีการแสดงอักษรธรรมะ เมียวโฮะ (Myouhou) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงานโกซันโนะ โอคุริบิ (Gozan no Okuribi) งานเทศกาลสำคัญของเกียวโต มีการจัดแสดงอักษรไฟขนาดใหญ่ช่วงกลางเดือนสิงหาคม ซึ่งผู้คนสามารถเดินทอดน่องไปรอบ ๆ แอ่งน้ำและสามารถปั่นเรือถีบ หนังถ่ายทำในสถานที่แห่งนี้หลายครั้ง และบางครั้งพอต้องกลับมาถ่ายใหม่แล้วพบว่าน้ำภายในแอ่งกลับกลายเป็นน้ำแข็งในฤดูหนาว ซึ่งทำให้ไม่สามารถถ่ายทำฉากนี้ได้ ดังนั้นเหล่าทีมงานจึงต้องลองปั่นเรือหงส์ และทำให้ผิวน้ำที่แข็งตัวนั้นแตกออกเสียก่อน
มหาวิทยาลัยเกียวโตเซย์กะ (Kyoto Seika University)
มหาวิทยาลัยที่ ทาคาโตชิ เรียนอยู่มีการจัดตั้ง “คณะมังงะ” ขึ้นเพียงแห่งเดียวในประเทศญี่ปุ่นในปี 2006 ซึ่งในภาควิชานั้นมีการเรียน Cartoon Course รวมอยู่ด้วย ใช้ถ่ายทำฉากในมหาลัยที่ ทาคาโตชิเล่าเรื่องของเอมิให้กับเพื่อนสนิทที่ชื่อ อูเอะยามะ ฟัง (รับบทโดย มาซาฮิโระ ฮิงาชิเดะ)
สวนสัตว์เกียวโต
รูปที่ทาคาโตชิ วาดโดยใช้ยีราฟเป็นแบบในการวาด เป็นสถานที่ที่ทำให้เขาพบกับเอมิอีกครั้ง สวนสัตว์แห่งนี้ก่อตั้งในปี 1903 ถือเป็นสวนสัตว์ลำดับที่ 2 ของประเทศญี่ปุ่น หลังจากรีโนเวทเสร็จสิ้นในปี 2015 ก็เปิดทำการใหม่อีกครั้ง โดยมียีราฟที่มีลวดลายรูปหัวใจอยู่บนตัว, มีพิพิธภัณฑ์อยู่ภายในสวนสาธารนะโอกะซากิ และใกล้ๆ มีศาลเจ้าเฮอัน (Heian shrine) ซึ่งเป็นจุดท่องเที่ยวด้วยเช่นกัน
ถนนยานิงิโคจิ (Yanagi-koji Street)
ชิโจ คาวาระมาจิ (Shijo Kawaramachi) เป็นย่านค้าขายสำคัญของเกียวโต มีซอยที่มีทางเท้าปูด้วยแผ่นหินอยู่ทางทิศเหนือและทิศใต้ประมาณ 60 เมตร ทีมหนังยกกองไปถ่ายทำบริเวณย่านขายของเก่า ในช่วง 7 โมงเช้าถึงราวๆ 9 โมง เป็นช่วงผู้คนบางตาและร้านค้ากำลังเปิดให้บริการ จึงสามารถถ่ายให้เห็นถึงสภาพของเมืองที่มีอาคารบ้านเรือนตั้งเรียงราย
ร้านโซเงน โบรกองต์ (Sowgen brocante)
ถือเป็นร้านขายของเก่าที่ ทาคาโตชิ และ เอมิ ไปเยี่ยมชม ตั้งอยู่ถนนคิตาชิระคะวะ (Kitashirakawa) ในเกียวโต ซึ่งนอกจากจะขายของเก่า ยังเป็นที่ที่มีทั้งคาเฟ่และร้านดอกไม้รวมอยู่ในที่เดียวกัน
สะพานซันโจ โอฮาชิ (Sanjo Ohashi)
สถานที่นัดเดทครั้งแรกของ ทาคาโตชิ และเอมิ บริเวณถนนข้างๆมี รถไฟสายเคฮัง (Keihan Line) ซึ่งต้องขออนุญาตในการถ่ายทำและเนื่องจากมีผู้คนสัญจรจำนวนมาก จึงไปแอบถ่ายทำในพื้นที่ที่คนสัญจรไปมาน้อย เริ่มจากทิศตะวันตกของถนนโทไคโดะ (ถนนเก่าแก่สายสำคัญตั้งแต่ยุคเอโดะ) จะมีสะพานข้ามแม่น้ำคาโมะ (Kamo) อยู่ ซึ่งถ้ามองจากบนสะพานจะสามารถเห็นภาพของคู่รักนั่งอยู่ตามแนวชายฝั่งของแม่น้ำ
โรงหนังเกียวโต มินามิไกกัง (Kyoto minami-kaikan)
ทาคาโตชิ โทรหา เอมิ ตอนอยู่ที่อูเอะยามะ เพื่อแนะนำโรงหนังให้เป็นสถานที่เดท ที่ Cinema complex แห่งนี้ไม่ค่อยฉายหนังทั่วๆไปสักเท่าไหร่ จะฉายหนังอาร์ต หรือหนังคลาสสิค แบบ All night (รอบดึกยันเช้า) ซึ่งเป็นสถานที่โรแมนติกสำหรับคนชอบดูหนังในเกียวโต
คาเฟ่ซาราสะ นิชิจิน (Sarasa Nishijin)
เป็นคาเฟ่ที่ ทาคาโตชิและเอมิ ออกเดทเมื่อ 80 ปีก่อนที่นี่เคยเป็นโรงอาบน้ำสาธารณะ จากนั้นก็มีการรีโนเวท และเปิดให้บริการใหม่อีกครั้งในปี 2000 ซึ่งได้เปลี่ยนเป็นร้านกาแฟ ภายในตกแต่งเหมือนโรงอาบน้ำเป็นสไตล์แบบญี่ปุ่น และใช้กระเบื้องเซรามิกแบบมาจอลิก้า (Majolica tile) ให้บรรยากาศแบบย้อนยุค
สะพานอิปปงบาชิ (Ipponbashi)
เป็นสะพานที่สร้างด้วยหินตั้งอยู่ใกล้ๆวัดชิออนอิน (Chion-in) มีชื่อเรียกหลายชื่อด้วยกัน เช่น สะพานเกียวฉะบาชิ (Gyojyabashi), สะพานโอฉะริบาชิ (Ojyaribashi) และสะพานฟุรุคาวะมาจิบาชิ (Furukawamachibashi) โดยทางน้ำไหลผ่านเขตซะเกียว (Sakyo Ku) และเขตฮิงาชิยามะ (Higashiyama Ku) ซึ่งทอดข้ามแม่น้ำชิราคาวะ (Shirakawa) เป็นการถ่ายทำฉากที่ ทาคาโตชิ จับมือกับ เอมิ เป็นครั้งแรกและฉากอื่นๆ แต่เดิมบทภาพยนตร์นั้นกำหนดให้ห้องเช่าของทาคาโตชิอยู่ใกล้กับสะพานโฮริอิเคะบาชิ (Horiikebashi) แต่แล้วก็เปลี่ยนไปเพื่อความสะดวกในการถ่ายทำ
ย่านฟุรุคาวะ-โช Furukawa-cho
อยู่ในเขตฮิงาชิยามะ (Higashiyama-Ku) จังหวัดเกียวโต เป็นย่านร้านค้าที่ให้บรรยากาศย้อนยุค ถ่ายทำในช่วงเช้าซึ่งเป็นเวลาที่คนสัญจรไปมาน้อย เป็นการถ่ายทำฉากที่ทาคาโตชิ และเอมิ ช้อปปิ้งของที่วางเรียงรายอยู่ตามร้านค้า และถ่ายทำฉากที่เอมิเดินเหงาเพียงลำพัง
สวนพฤกษชาติเกียวโต (Kyoto Botanical Garden)
เปิดให้เข้าชมตั้งแต่ปี 1924 ถือเป็นสวนพฤกษชาติแห่งแรกของประเทศญี่ปุ่น มีจำนวนพืชพันธุ์ราว 12,000 ชนิดด้วยพื้นที่ประมาณ 24 เฮกตาร์ ฉากที่ถ่ายทำหน้าต้นเมเปิ้ล (ชื่อพันธุ์ Acer buergerianum ซึ่งเป็นเมเปิ้ลที่ขึ้นมากในจีนและญี่ปุ่น) เป็นฉากที่ทาคาโตชิสารภาพรักต่อเอมิ ส่วนหลอดไฟสีต่างๆที่ใช้ตกแต่งนั้น เกิดจากความชอบของผู้กำกับตอนหาสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์ ก็เลยนำมาใช้ถ่ายทำ
ศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริ (Fushimi Inari-taisha)
ศาลเจ้าชื่อดังประจำเกียวโต ซึ่งมี “โทริอิ” (เสาร์ประตูศาลเจ้าชินโต รูปร่างคล้ายเสาชิงช้า สีส้มออกแดง) จำนวน 1,000 เสา ที่ถูกสร้างไว้เรียงกันบริเวณทางเดิน ผู้กำกับ ทาคาฮิโระ มิกิ ได้มาเยี่ยมชมสถานที่แห่งนี้ในวันที่ไม่มีการถ่ายทำ และจู่ๆ ก็มีความรู้สึกอยากใช้สถานที่แห่งนี้เป็นฉากหนึ่งในหนัง (เพราะสถานที่แห่งนี้นั้น ให้ความรู้สึกของความเป็นโลกคู่ขนาน, ความเป็นนิรันดร์ และมันเชื่อมโยงกับแก่นของเรื่องได้อย่างพอเหมาะ) ทีมงานจึงต้องเลือกถ่ายเวลาที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน ตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึงบ่ายโมงเศษ ผู้กำกับมิกิ ได้พูดว่า “แดดในตอนเช้าเป็นแสงที่สวยที่สุด และแสงแดดที่ส่องลงมานั้นสวยงามจริงๆ”
ขอบคุณบทความจาก MONGKOL CINEMA
บทความแนะนำ ที่เกี่ยวข้อง
